Przeczytaj
Psychoterapia poznawczo-behawioralna osób dorosłych
Od początku mojej pracy zawodowej interesowałam się tym, co naprawdę pomagam ludziom by poczuli się lepiej? Dlaczego rozmowa z kimś obcym miałaby mieć jakiś wpływ ma poprawę samopoczucia? Co to znaczy, że terapia jest skuteczna, a chodzenie do psychologa ma sens? Jak wskazują na to wieloletnie badania naukowe oraz doświadczenia specjalistów z dziedziny psychoterapii, wpływ na trwałość zmian ma odpowiedni wybór narzędzi terapeutycznych, gotowość i motywacja klienta oraz relacja terapeutyczna.
W codziennej pracy psychoterapeutycznej wykorzystuję bardzo pomocne narzędzia terapii schematów, terapii ACT (czyli terapii akceptacji i zaangażowania) oraz techniki relaksacyjne. omawiane są zasady współpracy, jej cele oraz oczekiwane efekty.
Psychoterapia poznawczo-behawioralna - praktyczne umiejętności radzenia sobie, dzięki zrozumieniu życiowych doświadczeń
Psychoterapia poznawczo-behawioralna, którą zajmuję się od 2011r, stosowana jest w terapii zaburzeń psychicznych oraz trudności osobowościowych i emocjonalnych. Jako forma terapeutyczna jest szczegółowo przebadana naukowo, a jej skuteczność w dochodzeniu do zdrowia pacjentów z depresją czy ADHD jest równie istotna co leczenie farmakologiczne. Mówi się, że w psychoterapii CBT mamy „skrzyneczkę z narzędziami”, czyli zestaw różnych technik i praktyk, przy pomocy których zmieniamy sposób myślenia, a także praktykujemy nowe zachowania.
Jak i z kim pracuję?
Podczas sesji terapeutycznych koncentruję się na realizacji planów terapeutycznych według konceptualizacji problemu pacjenta w odniesieniu do jego sytuacji osobistej i samopoczucia. W przypadku osób dorosłych najczęściej pracuję psychoterapeutyczne z pacjentami doświadczającymi takich trudności jak:
-Depresja, CHAD, inne zaburzenia nastroju,
-Zaburzenia lękowe, w tym OCD, lęk społeczny, nerwica lękowa, zaburzenia lękowo-depresyjne,
-Zaburzenia osobowości ( np. osobowości typu Borderline, osobowość zależna, narcystyczna),
-ADHD, Zaburzenia ze spektrum Autyzmu, Zespół Aspergera,
-Zespoły stresu pourazowego, PTSD, Complex PTSD,
Osobiście psychoterapię poznawczo-behawioralną CBT najbardziej lubię za to, że jest to KONKRET. Coś, co daje praktyczne umiejętności radzenia sobie, dzięki zrozumieniu przebytych doświadczeń w życiu, jednocześnie opiekując się emocjami, dając wsparcie i akceptację. Bazując na zasadzie autentyczności, czyli bycia jak najbardziej sobą w procesie terapii, wspieram moich klientów i ich rodziny. Daje mi to osobiście dużo satysfakcji i motywuje do ciągłego rozwijania warsztatu pracy.
Przeczytaj
Pomoc rodzinie w kryzysie
Spotykając miłość swojego życia, snując plany o wspólnym rodzinnym życiu, nikt nie zakłada złych scenariuszy. Niestety jak pokazują statystyki, wiele par rozstaje się i myśli o rozwodzie.
Takich decyzji nie podejmuje się w ciągu jednej nocy, zazwyczaj jest to proces, a podjęcie ostatecznej decyzji wcale nie jest takie proste. Kiedy para ma dzieci, decyzja ta może być jeszcze trudniejsza do podjęcia.
Często spotykam się z wątpliwościami i pytaniami:
Czy decyzja o rozwodzie, nie zaszkodzii dzieciom?,
Nie chę aby dzieci miały dwa domy, co z tym zrobić?
Czy dzieci będą musiały wybierać z kim mieszkać?
Jednak i tak w sytuacji rozstania najczęściej zadawane mi przez rodziców pytanie brzmi:
Jak to zrobić, aby rozwód nie odbił się negatywnie na dziecku?.
Odpowiadam, że nie da się zrobić tak, aby po rozstaniu rodziców, życie dziecka w ogóle nie uległo zmianie. Dodaje jedak, że to od dorosłych zależy, jak to dziecku zamortyzują i jak je wesprą w nowej i trudnej sytuacji.
To rodzice rozwodzą/rozstają ze sobą, a nie z dzieckiem i należy o tym pamiętać.To jak się do tego tematu przygotują i co postanowią bezpośrednio wpływa na odbiór nowej sytuacji przez dziecko.
Tak wię co, czy dziecko dosięgną negatywne konsekwencje rozstania w dużej mierze zależy od rodzców.
Podczas konsultacji dla rodziców, którzy planują rozstanie lub już są w trakcie rozwodu, staram się przede wszystkim dobrze poznac klimat wzajemnych relacji oraz plany dorosłych na przyszłość.
W zależności od aktualnej sytuacji, poziomu rozwoju dzieci oraz ich potrzeb, staram się wypracować wraz z rodzicami jak najbardziej przyjazny dla rodziny sposób rozwiazań na nowe życie po rozstaniu.
Omawiamy kwestie miejsca pobytu dzieci, kontaktów z drugim z rodziców lub zasady opieki naprzemiennej. Bazując na moim doświadczeniu oraz aktualnej wiedzy naukowej staram się przedstawić rozstającym się rodzicom różne potencjalne możliwości rozwiazań, aby mogli podjać najlepsze dla własnych dzieci decyzje.
Zajmując się zagadnieniem „rozwodów z dziećmi na pokładzie” mogę sformuować następujący wniosek:
Rozwód to nie koniec świata – jeśli dobrze się przygotujesz, uda Ci się uchronić dziecko przed negatywnymi konsekwencjami.
Czasami dla dobra własnych dzieci, rozstanie jest jedynym rozwiazaniem mogącym ocalić wzajemne dobre relacje z nimi – konflikt między rodzicami czyni większe spustoszenie niż samo rozstanie.
uwaga
